Η κοπή της βασιλόπιτας
Την Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019, στις 12.00 το μεσημέρι, στο ξενοδοχείο «Αμαλία», Λ. Αμαλίας 10, στο Σύνταγμα, προγραμματίστηκε η κοπή της βασιλόπιτας του συλλόγου μας.
Η εκδήλωση περιλαμβάνει φαγητό με πλούσιο μπουφέ, κρασί, αναψυκτικά και τα υπέροχα γλυκά του «Αμαλία». Όπως πάντα θα διασκεδάσουμε με ζωντανή μουσική.

Μονοήμερη εκδρομή στο Κεφαλάρι Κορινθίας
Το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019 προγραμματίζουμε μονοήμερη εκδρομή στο Κεφαλάρι Αργολίδας, 126 χιλιόμετρα από Αθήνα, στους πρόποδες της Μικρής Ζήρειας. Το Κεφαλάρι είναι ιδανικό για ήρεμες αποδράσεις.

Εορτασμός Αγίου Θεοδώρου
Την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019 εορτάζουμε τη μνήμη του πολιούχου της Μυτιλήνης Αγίου Θεοδώρου με λειτουργία και αρτοκλασία στον Ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου (Ομόνοια), και φιλική συνάντηση για καφέ στην αίθουσά μας Ζήνωνος 29-31.

Παρουσίαση βιβλίου
Την Κυριακή 3 Μαρτίου 2019 στις 11.30 το πρωί.
Στην αίθουσα «Α. Τρίτσης»του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων,θα παρουσιαστεί το ενδιαφέρον βιβλίο «Τόποι και άνθρωποι» του Δημήτρη Ζητιανέλλη.

Με τη βοήθεια του θεού πέρασαν οι καλοκαιρινές διακοπές και βρεθήκαμε πάλι στη χειμερινή περίοδο. Αναζητούσαμε την επικοινωνία με τους φίλους και τα μέλη μας και έτσι αποφασίστηκε μια αντάμωση σε μία εκδρομή. Μια εξόρμηση ημερήσια για το Ναύπλιο, αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα παλιά ενετική πόλη της Πελοποννήσου.

Με αρχηγό τον Θόδωρο Πλατσή, το ηλιόλουστο πρωινό της 3ης Νοεμβρίου, ξεκινήσαμε μία ομάδα Μυτιληνιών με τους φίλους μας από το γνωστό «στέκι» της Ομόνοιας.

Μία ήρεμη διαδρομή ως τον Ισθμό, μια στάση για ξεκούραση και καφέ και αμέσως με κατεύθυνση το Ναύπλιο.

΄Ηταν τουλάχιστον η έκτη φορά που επισκεπτόμουν αυτή την πόλη, όμως τώρα έμαθα πράγματα και γνώρισα σημεία που μου ήταν άγνωστα έως τώρα. Αρχικά το πούλμαν μας οδήγησε στο οχυρό που βρίσκεται στα ανατολικά της Ακροναυπλίας, το Παλαμίδι. Χτίστηκε από τους Φράγκους και ολοκληρώθηκε από τους Ενετούς.

Εκεί είδαμε και το κελί φυλακή όπου κρατήθηκε Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης το 1833. Ένα θεοσκότεινο μπουντρούμι στον κεντρικό προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, όπου εισέρχεται κανείς αντί κανονικής πόρτας, μέσα από δυο όμοιες διαδοχικές στενές πορτίτσες με βραχώδες επικλινές αδιαμόρφωτο δάπεδο σε βάθος 1,50 μ., χωρίς σκάλα. Η εντυπωσιακή θέα προς το «Μπούρτζι» και ο ήπιος καιρός έκανε ακόμα πιο ελκυστικό τον περίπατο μας στο οχυρό.

Στη συνέχεια κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης στην πλατεία Συντάγματος τη μεγαλύτερη πλατεία του Ναυπλίου με την πλούσια ιστορία της.

Η πλακόστρωτη σήμερα πλατεία περιβάλλεται από σημαντικά μνημεία και κτίρια, όπως το Βουλευτικό, το Τριανόν, το Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου και το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, μπροστά από το οποίο είναι το μνημείο Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου και δίπλα ένα ανάγλυφο ενετικό λιοντάρι. Σε κάποιους αγωνιστές της Επανάστασης (όπως ο Νικηταράς και ο Κολοκοτρώνης) παραχωρήθηκαν οικόπεδα και σπίτια γύρω από την πλατεία, ενώ εκεί βρίσκεται και το ανάκτορο του Καποδίστρια και  το Ηρώον των Γάλλων Φιλελλήνων.

Με τον εξαιρετικά κατατοπισμένο ξεναγό μας, περπατήσαμε μιάμιση περίπου ώρα  στην παλιά ενετική πόλη και γνωρίσαμε τα όμορφα ρομαντικά στενά σοκάκια με τα παλιά σπίτια, τα ολάνθιστα μπαλκόνια από γεράνια και βασιλικούς, δρομάκια σκεπασμένα από αψίδες που δημιουργούσαν οι βουκαμβίλιες, κόκκινες, πορτοκαλιές, μωβ και ακόμα κρήνες μαρμάρινες οθωμανικές, μνημεία και κτίρια σημαντικά. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, το Βουλευτικό που λειτούργησε σαν η πρώτη Βουλή των Ελλήνων που χτίστηκε σαν τέμενος από τους Οθωμανούς και το οποίο αργότερα έγινε φυλακή, δικαστήριο και σήμερα χρησιμοποιείται για καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Συναντήσαμε την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα εκεί όπου δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας και υπάρχει ακόμα στον τοίχο καρφωμένη, μία από τις σφαίρες που δεν τον πέτυχε.

Έτσι κατηφορίσαμε σιγά-σιγά προς την παραλία, γιατί νιώθουμε και την επιθυμία λίγες ξεκούρασης. Το αεράκι της θάλασσας μας έστειλε μνήμες από το νησί, αλλά η ματιά μας στάθηκε στην εικόνα που μας έδινε το Μπούρτζι το οχυρωμένο νησάκι με τον Πύργο του. Εκεί κοντά συναντήσαμε και όσους δεν περπάτησαν μαζί μας και όλοι μαζί αφεθήκαμε στην απόλαυση των μεσημεριανών γεύσεων που με αφθονία πρόσφεραν τα παραλιακά κέντρα.

Όμως δίχως καφέ δεν αποφασίζει κανείς την επιστροφή, έτσι στις 5:30 χορτασμένοι από εικόνες, χρώματα, πληροφορίες και οξυγόνο ξεκινήσαμε για την Αθήνα με το καλό για την επόμενη εξόρμηση.

Την Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018, η Λεσβιακή Παροικία γιόρτασε την απελευθέρωση της Λέσβου από τον Οθωμανικό ζυγό με δοξολογία και επιμνημόσυνη δέηση στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ομόνοια. Μετά την Θεία Λειτουργία, προσφέρθηκε καφές με βουτήματα στην αίθουσα του συλλόγου.

Στη συνέχεια, ένα υπέροχο ταξίδι άρχισε την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου το απόγευμα, στην αίθουσα «Α. Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου της Αθήνας.

Αιτία στάθηκε η Λεσβιακή Παροικία μας, που οργάνωσε την προβολή ενός ηχοράματος του με τίτλο «Από τη Λέσβο στην Σαντορίνη», ένα οδοιπορικό στα νησιά των ηφαιστείων.

Στην διαδρομή αυτή μας οδήγησε με καλλιτεχνικό κέφι και μεράκι ο φίλος και συμπατριώτης μας φωτογράφος, Δημήτρης Ταλιάνης.

Η μουσική επένδυση ήταν του Ηλία Ανδριόπουλου και τα κείμενα του Πάνου Θεοδωρίδη. Ακούστηκαν οι ηθοποιοί Γρηγόρης Βαλτινός και Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος.

Μας τραγούδησε με μεστή μελωδική φωνή η Δέσποινα Κριμπά και τη συνόδεψε με τις απαλές νότες της κιθάρας του ο Γ. Αθανασακόπουλος.

Έτσι το ταξίδι ξεκίνησε ανάμεσα από τα ολόλευκα σπίτια και τους γραφικούς οικισμούς της Σαντορίνης και τους αμπελώνες του όμορφου νησιού των Κυκλάδων κι έφτασε με μαεστρία, έως τα χυμώδη σταφύλια, το υπέροχο κρασί που παράγει ο τόπος, τα τοπικά πανηγύρια, τη μεγαλόπρεπη καλντέρα, και τον ηφαιστειακό κρατήρα.

Στη συνέχεια τη συγκίνηση, διαδέχτηκε ο ενθουσιασμός. Και οι μνήμες ξύπνησαν για εμάς όλους που αγαπούμε κάθε σπιθαμή του ευλογημένου νησιού, της Λέσβου μας.

Εικόνα και φως. Ζωγραφιά και χρώμα. Ο κόσμος έμεινε με έκπληκτα μάτια μπροστά στις αποκαλυπτικές εικόνες που ο φακός του Δημήτρη Ταλιάνη μας χάριζε απλόχερα, μέσα από τα απολιθώματα του Σιγρίου, τις γαλάζιες πινελιές της θάλασσας, τα απαράμιλλα αρχοντικά, τα χωριά, τις εκκλησίες μας, τα μοναδικά ηφαιστειακά βράχια, τα βουνά, τα απολιθωμένα δέντρα εδώ και 20 εκατομμύρια χρόνια.

Έτσι, με τέτοιες στιγμές ενθουσιασμού και συγκίνησης έκλεισε και η δεύτερη ημέρα του εορτασμού από την Λεσβιακή Παροικία της σημαντικής επετείου της απελευθέρωσης του νησιού μας, της Λέσβου.

Ακούγοντα οι ηθοποιοί:
Γρηγόρης Βαλτινός
Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

Ωραίος καιρός κι εμείς κανονίσαμε εκδρομή, λίγο στη θάλασσα και μετά στο βουνό, που αυτή την εποχή είναι στις δόξες του. Αποφασίσαμε να συνδυάσουμε την έξοδό μας, όπως πάντα και με καινούργια μέρη, που δεν είχαμε έως τώρα επισκεφτεί και που σίγουρα θα άφηναν όλους ευχαριστημένους.
Προορισμός μας το Αίγιο με τη θαυματουργή Παναγία την Τρυπητή και τις γαλάζιες ακρογιαλιές του. Αμέσως μετά, μία ανάβαση στα 850 μέτρα σε μία νέα για μας περιοχή την «Παναγία την Πλατανιώτισσα».
Η εκκίνηση στις 8 π.μ., ηλιόλουστο το πρωινό και η διάθεση όλων έντονη ν’ αφήσουμε πίσω μας την Αθήνα. Φιλική συντροφιά, που με την κουβέντα και λίγη μουσική μας έφτασε στον Ισθμό δίχως να το καταλάβουμε, για μία σύντομη στάση.
Ακολούθησε η μαγευτική διαδρομή Κορίνθου-Αιγίου, πάντα παράλληλα με την καταγάλανη θάλασσά μας, που λαμπυρίζει από το δυνατό ήλιο και σε πολλά σημεία καθρέφτιζε τις πολύχρωμες λουλουδιασμένες συστάδες των δέντρων.
Φτάσαμε στο προσκύνημα της «Παναγίας Τρυπητής». Πολλά σκαλιά, που όμως η επιθυμία και η λαχτάρα της καρδιάς, τα προσπέρασαν με άνεση. Μπροστά στο θαυματουργό εικόνισμα αποτέθηκαν οι ευχές και οι ευχαριστίες. Ψάλαμε ύμνους θερμούς προς την μητέρα όλων. Κατανυκτικές και συγκινητικές στιγμές! Μία μικρή διακοπή για αλλαγή συναισθημάτων, με έναν καφέ και βόλτα δίπλα στο κύμα, για όσους ήθελαν.

Εκδρομείς μπροστά στην εκκλησία της «Παναγίας Τρυπητής»

Ξεκίνημα για το βουνό. Μιάμιση ώρα διαδρομή, θα μας έφερνε στο χωριό «Πλατανιώτισσα», που ανήκει στο Δήμο Καλαβρύτων.
Το πούλμαν γλιστρούσε θαρρείς, σε μία καταπράσινη ολάνθιστη κοιλάδα με οπωροφόρα, δέντρα του δάσους, αμπελάκια καλοδουλεμένα και ρεματιές, που γίνονταν χαράδρες απότομες και άγριες. Ξαφνικά, άρχισαν να ξεπροβάλλουν δίπλα μας τεράστιοι όγκοι, ολόκληρα βουνά τα βράχια. Άγρια, με τον κοκκινωπό και απειλητικό όγκο τους μας εξέπληξαν και μας καθήλωσαν. Κι έτσι ξαφνικά πάλι, ανάμεσα στις καρυδιές, τα πλατάνια, και της φρεσκοκλαδεμένες ελιές που ακολουθούσαν το ποτάμι, ένα μικρό φιλικό αντάμωμα με 5-6 αγροτόσπιτα με τις ανθισμένες λεμονιές στις αυλές, τα φούλια και τις πολύχρωμες τριανταφυλλιές να τα πνίγουν!
Είχαμε απομείνει άφωνοι από την τόση ομορφιά. Και ενώ ο δρόμος ανηφόριζε κι άλλο ανάμεσα στα κίτρινα σπάρτα, τις ανθισμένες κουτσουπιές, τις μαργαρίτες και τις κατακόκκινες παπαρούνες, φτάσαμε στα πρώτα σπιτάκια της «Πλατανιώτισσας», εδώ και εκεί, πνιγμένα στο πράσινο της πλαγιάς. Σαν παραμύθι ! Μια πρόσχαρη μελαχρινή κοπελιά, η Δήμητρα, μας καλωσόρισε. Στον μικρό αυτόν παράδεισο, εκεί στην ταβέρνα της, γευτήκαμε αργότερα καλομαγειρεμένα: κατσικάκι, κόκορα με μακαρόνια, τυρόπιτα στα κάρβουνα και ότι άλλο ο καθένας λαχταρούσε. Το σημαντικό, ότι ήταν σερβιρισμένα με χαμόγελο, καθαρά, γρήγορα και πλούσια. Στο τέλος απολαύσαμε κέρασμα ένα ωραίο χαλβά και λικέρ φτιαγμένο από αρμπαρόριζα. Στην ταβέρνα της Δήμητρας απολαύσαμε γεύσεις που έδεναν απόλυτα με το περιβάλλον.
Πλατάνια που πριν χίλια χρόνια ψήλωσαν στην όχθη του Κερυνίτη ποταμού, 12 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από τα Καλάβρυτα. Εκεί σήμερα, ακουγόταν το χαρούμενο τραγούδι του ευλογημένου νερού που ορμητικό και παγωμένο κυλούσε απ’ τις χιονισμένες κορφές, καθώς έλιωναν τα χιόνια, εκεί τρία θεόρατα πλατάνια έσμιγαν κλάδους και κυρίως τους κορμούς τους και σχημάτιζαν μια σπηλιά. Τον Ιερό Ναό της Θεοτόκου που γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Η περίμετρος των 2 πλατάνων είναι περίπου 23 μέτρα, ενώ του τρίτου κορμού 17 μέτρα και ύψος 24 μέτρα. Το εσωτερικό της σπηλιάς φιλοξενεί το ιερό, όπου ο ιερέας τελεί τα Άγια μυστήρια και χώρο ικανό να σταθούν 20 περίπου άτομα. Αυτά τα τρία δέντρα ενώνονται επάνω από το ναό σε έναν κορμό. Εκεί κοντά υπάρχει ακόμα, η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου με ενδιαφέρουσες παλιές τοιχογραφίες και αφιερώματα. Όμως, δεν έχει εξακριβωθεί η ακριβής χρονολογία που χτίστηκε.
Η μία έκπληξη μετά την άλλη. Διαφορετικές μεταξύ τους εικόνες. Διαφορετικά συναισθήματα, ξυπνούσαν διαδοχικά, ευχάριστες μνήμες από το αγαπημένο μας νησί, κάπου εκεί στην ανηφοριά της καταπράσινης από καρυδιές, καστανιές και πλατάνια Αγιάσου. Εκεί στην Καρινη, όπου το νερό κυλά, χρόνο καιρό, παγωμένο από πηγή και ο πλάτανος που κούρνιαζε ο λαϊκός μας ζωγράφος Θεόφιλος στέκει εκεί περιμένοντας τους ευαίσθητους επισκέπτες. Εικόνες με συναίσθημα, που μένουν στη μνήμη και στην καρδιά!
Όλα όμως τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν, όπως συνηθίζεται να λένε. Έτσι κι εμείς, όταν ο ήλιος έκανε τα πρώτα δειλά βήματα για τη δύση του, ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Απόγευμα, όμως, δίχως το καφεδάκι δεν γίνεται, γι’ αυτό, το απολαύσαμε στο Κιάτο δίπλα στη θάλασσα.
Στις 6.15 μ.μ. ένα πούλμανγεμάτο χαρούμενα μάτια, χείλη γελαστά κι ευχαριστημένα επέστρεφε στην Αθήνα.